Jak mawiał nieoceniony ksiądz Józef Tischner: są trzy prawdy: świento prowda, tys prowda i gó..o prowda. Coraz częściej portal Sądeczanin hołduje w swoich tekstach najczęściej tej trzeciej prawdzie. Przykładem tego jest subiektywne stwierdzenie pani Ewy Stachury w artykule pod zmienionym tytułem: „Kmak kontra Stawiarski: sąd oddalił zarzuty choć nie dotarł do prawdy” (poprzedni tytuł: „Kmak kontra Stawiarski: sędzia orzekł, że obie strony przegrały proces”. cyt.: „Kmak nie udowodnił, że to wójt osobiście był autorem szkalujących go wpisów. Kto więc jest autorem chamskich postów, kto opluwa radnych? Tego sąd ustalić nie zdołał.” Co jest zatem wyznacznikiem chamstwa wg. pani Ewy Stachury z „Sądeczanina”? Otóż chamskim jest pisanie prawdy! Czegóż bowiem dotyczyły nieskutecznie skarżone przez Rafała Kmaka teksty? Była to przecież jedynie relacja z pisemnych zeznań świadków! Nic ponadto. To nie teksty na stronie gminy Chełmiec były chamskie. Raczej chamskie było zachowanie osoby, której te teksty dotyczyły. A czy szanowna pani nie zauważyła, że Rafał Kmak nie zaskarżył osób, które pisemnie zaświadczyły o jego zachowaniu? On doskonale wie o jakie osoby chodzi. A mimo to zaskarżył tylko teksty informujące jedynie o zeznaniach naocznych świadków jego poczynań. Jeśli pan Kmak uważa, że cytowane słowa świadków są niezgodne z prawdą czemu tych osób nie skarżył? Powtórzę – osoby te są panu radnemu znane. Wielokrotnie to publicznie powtarzał. Może dlatego, że wtedy musiałby się w sądzie zmierzyć z prawdą…
Jeszcze jedno. Tak po prawdzie (tej świętej) to powodem w opisywanym przez panią Stachurę procesie był jeden radny. Więc w liczbie mnogiej o jakich radnych pani redaktor pisze?
I tak na koniec ostatnim wpisem dotyczącym przygód pana Rafała był wpis oparty w całości na artykule śp. Redaktora Henryka Szewczyka (piszę z dużej litery Redaktora bo to był prawdziwy dziennikarz, redaktor pierwsza klasa) piszącego wówczas właśnie dla „Sądeczanina”. W swoim artykule Henryk Szewczyk bardzo dobitnie podsumował personę pana Kmaka. Czy to też było „chamskie”?